Çocuk sahibi olma hayali, yıllar içinde sadece bir hayale dönüşmüştü. 43 yaşındaydım ve 3 yıl boyunca denemeler yapmıştık, ancak her denemede sonuç hüsran olmuştu. Tüp bebek tedavisinin başlatılması durduruldu ve süreç içinde birçok doktorla görüşmemiz gerekti. Son olarak Kıbrıs’ta köklü bir hastane bulduk ve hastanedeki sıcak atmosfer ve uzman ekibin desteği ile Op. Dr. Halil İbrahim Tekin'in yanına yönlendirilmemiz bizi yeniden umutlandırdı. Tedavi sürecinin aşamaları ayrıntılı olarak açıklandı ve kendimizi sürecin bir parçası gibi hissettik. Sonunda, iki ay süren tedavi sürecinin ardından, hayatımızda yeni bir sayfanın geleceği olan bir haber alındı. Şimdi o beklediğimiz devam eden sabırsızlıkla bekliyoruz. Bu mutluluğun tarifi imkansız. Doktorumuz Halil İbrahim Tekin ve uzman edibi olmasaydı bu hayalimize kavuşamazdık. İyi ki varsınız…

Çocuk sahibi olmayı her zaman çok istemiştim, ama hayat koşturmacası içinde bu hayalimi hep erteledim. Eşimle karar verdiğimizde ise doğal yollarla denemelerimiz sonuç vermedi. Başta bunun normal bir süreç olduğunu düşündüm, ama aylar geçip de bir sonuç alamayınca bir şeylerin ters gittiğini hissettim. Doktora gittiğimizde hayatımın en zor anlarından birini yaşadım. Yapılan testlerde yumurtalık rezervimin çok düşük olduğu, hatta doğal yollarla hamile kalma ihtimalimin neredeyse imkânsız olduğu söylendi. Bu haberi aldığımda dünya başıma yıkıldı. Günlerce ağladım, kendimi eksik ve çaresiz hissettim. Bir süre toparlanmaya çalıştıktan sonra eşimle tüp bebek tedavisini denemeye karar verdik. Bu bizim için son şans gibiydi. Tedavi süreci kolay olmadı; her gün iğneler, kontroller ve sonucundan emin olamadığımız bir belirsizlik... Toplanan yumurta sayısı çok azdı. Doktor, sadece bir embriyonun oluştuğunu söylediğinde umutlarım yeniden tükenir gibi oldu. “Ya bu da olmazsa?” diye düşünmeden edemedim. Embriyo transferi günü geldiğinde hem çok heyecanlı hem de korku doluydum. İşlem kısa sürdü, ama o birkaç dakika hayatımın dönüm noktası gibiydi. Sonrasında bekleme sürecine girdik. O günler hayatımın en uzun günleriydi; her saniye umutla korku arasında gidip geldim. Sonunda o beklediğimiz gün geldi. Doktorum gülümseyerek, “Hamilesiniz” dediğinde inanamadım. Gözlerimden yaşlar süzülürken o an rüyada gibiydim. Yıllardır içinde büyüttüğüm tüm acılar, hayal kırıklıkları bir anda mutluluğa dönüştü. Hamilelik sürecim oldukça sorunsuz geçti. Aylar sonra bebeğimizi kucağımıza aldığımızda tüm yaşadıklarımızın buna değdiğini hissettim. Bugün geriye dönüp baktığımda, kendimi şanslı hissediyorum. Evet, yolculuk zorluydu, ama pes etmediğim için şimdi hayatımın en büyük mutluluğunu yaşıyorum.

31 yaşındayım ve endometriozis teşhisi ile mücadele ediyorum. Bu durum, yıllar içinde yaşadığım ağrılı regl dönemleri ve kısırlık sorunlarına yol açmıştı. Doktorum, hamile kalmak için bir çözüm olarak tüp bebek tedavisini önerdi. Bu konuda endişelerim vardı; ama alternatifleri değerlendirdikten ve gerekli araştırmaları yaptıktan sonra Op. Dr. Halil İbrahim Tekin ve onun uzman ekibiyle tanıştım. Tedavi süreci, ilk görüşmeden itibaren çok profesyonel bir şekilde yönetildi ve hormon tedavisi ile başladı. Yumurtalıkları uyarmak için kullanılan sistemlerle düzenli ultrason kontrolleri yapıldı. Bu süreçte her seferinde yumurta sayısının düşük olduğunu duyuyordum ve bu beni psikolojik olarak yıpratıyordu. Ancak doktorumuz Halil İbrahim Tekin’in desteği ile bu süreci ben ve eşim daha kolay bir şekilde atlattık. Bize her zaman pes etmememiz gerektiğini vurguladı. Yumurta toplama işlemim sonunda elde edilen üç yumurtadan biri döllendi ve 3. gün transfer gerçekleştirildi. Transferden sonra çok heyecanlıydım; Sonunda bir embriyo taşımaya başlamıştım. Olumlu sonuç, hayallerimi gerçeğe dönüştürdü. Şimdi kucağımızda biricik bebeğimizi almanın mutluluğuyla dolup taşıyoruz. Bu yolculukta Doktorumuz Halil İbrahim Tekin ve onun uzman ekibi her zaman, her anlamda en büyük destekçimiz oldu. Samimi ve sıcak davranışları ve mucizemizi bize verdikleri için minnettarım…

33 yaşında evlendim. Eğitim, iş derken evlenmeyi ertelemiştim. Aradan 2 yıl geçince çocuk sahibi olalım diye düşünmeye başladık. Bu arada herhangi bir doğum kontrol yöntemi de uygulamıyorduk. Ama bebeğimiz de olmamıştı ve endişelenmeye başlamıştım. Sonra doktora başvurdum. Benim bu arada tamamen adet kanamalarım kesildi... Bu bir yılın sonunda artık menopoza girmiş ve hiç yumurtam yok’ dendi. Sanki dünya başıma yıkıldı, eve nasıl döndüğümü bilmiyorum. Artık asla çocuk sahibi olamayacağımı duymuş olmanın ağırlığı, bir gün çocuk sahibi olmanın hep hayal ettiğim bir şeydi. Sonra arkadaşlarımdan ve internetten yumurta donasyonunu öğrendim. Önce Girit’e gittik ama orada gebelik olmadı. Biz de Kıbrıs’taki bir tüp bebek merkezine geldik. Östrojen ve progesteron hormonları kullanılarak adet görmem sağlandı. Adetten sonraki 13’üncü ya da 14’üncü günde donasyon olayı gerçekleşti. 15-20 dakika sürdü. Bir akşam hastanede kaldım. Sonra İstanbul’a döndüm ve hamile olup olmadığımı 12’nci gün test yaptık. Bana ilk ‘hamilesiniz’ dediklerinde o an, rüya gibiydi.